Hver veitti þessari konu ríkisborgarétt?

Þessi kvenmaður virðist ætla að verða samfélaginu dýrkeypt.

Væri ekki góð hugmynd að svifta Ncogo ríkisborgararétti þegar öllum þessum málaferlum lýkur og senda hana til síns heima?

Ellefu ákærðir fyrir vændiskaup

Athugasemdir

[hilmar jónsson, 10.5.2010 kl. 19:57]

Nákvæmlega...

[Promotor Fidei, 10.5.2010 kl. 20:37]

Agalegur vitleysingur ertu Kolbrún. Veit ekki hvort nokkurs staðar hefur nokkuð komið fram um ríkisfang þessarar konu, og þessutan er ríkisborgararétturinn fastari í hendi en svo -þegar fólk hefur á annað borð öðlast hann- að fólk verður ekki svipt honum fyrir glæpi.

Hvað í ósköpunum er annars að því að manneskja selji annarri manneskju sjálfviljug kynferðislega örvun? Og hvað er að því að einhver haldi utan um örvunarstarfsemi annarra sjálfviljugra?

Ef engum er þröngvað til viðskiptanna hvað er þá að því að fólk eigi í slíku samneyti? Og hvað varðar það þig og hvað þá dómstóla þó það fólk hafi annað siðferði en þú?

Og húrra fyrir þessum mönnum sem neita sök og láta ekki lögregluvalið hræða sig. Gangi ákæruvaldinu vel að sanna á þá viðskiptin svo að haldi vatni fyrir dómstólum.

Ef þig annars langar til að búa í landi þar sem fólki með annað siðferði en þú er vísað frá landi og helst refsað að auki þá mæli ég með að þú hreinlega skoðir búferlaflutninga til Sádi Arabíu.

[assa (IP-tala skráð) 10.5.2010 kl. 20:53]

Sé einhver vitleysingur hér þá ert það þú Promotor Fidei. Það er hér með staðfest að þú veist ekki allt enda hefur komið fram og það margoft að þessi kona hefur íslenskan ríkisborgararétt. Mér þætti reyndar gaman að vita hvað liggur að baki þeim rétti hjá henni. Þú virðist ekki heldur vita að það er bannað með lögum að kaupa sér vændisþjónustu svo hvað ætti því að vera til fyrirstöðu að nöfn þessarra manna kæmu fram? Varla skammast þeir sín fyrir kaupin sé þetta svona eðlilegt. Nafn Catalínu kemur fram sem sölukona svo því ekki nöfn mannanna sem kaupmenn? Þó það séu skiptar skoðanir með hvað á að vera leyfilegt í þjóðfélaginu og hvað ekki, þá er ljóst að þessir menn rétt eins og konan brutu lög.

[Ragnhildur Kolka, 10.5.2010 kl. 20:57]

Vændi er alls staðar stundað og þetta er örugglega ekki fyrsta vændishúsið á Íslandi. Fleiri en eitt og fleiri en tvö heyrði maður talað um í gamla daga, þegar maður stundaði skemmtanalífið.

En hvort konur voru beittar harðræði til að stunda vændið í þá daga get ég ekkert sagt um, en þykir það ólíklegt.  

[Kolbrún Hilmars, 10.5.2010 kl. 21:57]

Promotor/frumkvöðull. Þú ert óborganlegur - "...einhver haldi utan um örvunarstarfsemi annara sjálfviljugra".

Ja, öllu má nú nafn gefa...

[Promotor Fidei, 10.5.2010 kl. 23:01]

@Assa

Lögin spretta ekki upp úr eternum og eru ekki heilög eða óskeikul. Þó svo misvitrir alþingismenn hafi með arfavitlausum hætti bannað vændiskaup með lögum, þýðir það ekki að lögin megi ekki (og eigi ekki að!) gagnrýna, og hvað þá að ekki eigi að gagnrýna siðavandar garghænur sem fara af stað með heykvíslar á netheimum og heimta að þeir sem brotið hafa vitleysislögin verði því sem næst tjargaðir og fiðraðir á torgum.

Þeir sem vilja niðurlægja vændiskaupendur og -seljendur og vilja refsa þeim fyrir að hafa annað siðferði en þeir sjálfir- ættu að huga að því hvar þeir hefðu staðið í áhorfendahópnum við Drekkingarhyl á 17. öld.

Hefðu þeir sagt sísvona "þetta er bannað með lögum" og svo kjamsað á poppi og kók á meðan fylgst væri með sjóinu?

Stóru spurningunni hef ég samt enn ekki fengið svar við, og óska eftir, hér með, frá frómum hópi lesenda þessa bloggs:

Engri manneskju á að þröngva til nokkurs hlutar, og vissulega er ógeðslegur glæpur þegar manneskju er þröngvað til vændis.

En það er sannarlega til fullorðið fólk, bæði konur og karlar, sem sjálfviljug og ótilneydd velja að selja öðrum kynferðislega örvun (kynlíf). Hvað er svona athugavert við það? Hvaða ástæða er fyrir samfélagið að taka af þessu fólki réttinn til að ráða eigin gjörðum og líkama?

Í framhaldinu má svo til gamans spyrja fleiri spurninga um hlutverk löggjafans á siðferðislega sviðinu:

- ætti að framkvæma lögreglurannsókn á og sekta/refsa fyrir framhjáhald?

- ætti að refsa fyrir kynlíf fyrir hjónaband eða utan hjónabands?

- ætti að banna starfsemi sláturhúsa því að hópur í samfélaginu er siðferðislega andvígur kjötáti? (og meirihluti samfélagsins er í sjálfu sér ekkert hrifinn af þeirri tilhugsun að dýrunum sé slátrað?)

- ætti að banna lögulegum ungum stúlkum að sólbaða sig berbrjósta á almannafæri?

Í öllum þessum tilvikum væri léttur leikur að telja upp ótal rök um samfélagslegan ávinning, uppbyggileg áhrif á einstaklinginn og ég veit ekki hvað. -En væri þetta eðlilegt samfélag og þolandi að búa í?

[Promotor Fidei, 10.5.2010 kl. 23:11]

já og p.s. það er nógu slæmt að konan sé nafgreind og gerð að grýlu í fjölmiðlum fyrir bitrar smásálir að velta ser upp úr. Þaðan af síður nokkur ástæða til að birta nöfn viðskiptavinanna, ekki frekar en gert er i tilviki þeirra sem fá stöðumælasekt -nú eða halda framhjá.

"varla skammast þeir sín fyrir kaupin, sé þetta eðlilegt" gasprar Assa en gleymir vitaskuld að fólk á rétt til einkalífs.

..en hvernig læt ég. Það er einmitt svona fólk eins og Assa sem áttar sig ekki á hvað "einkalíf" og rétturinn til þess þýðir í samfélagi þar sem einstaklingurinn á að vera frjáls.

[Ólafur Ingi Hrólfsson, 11.5.2010 kl. 07:06]

Ekki veit ég hver skrifaði undir plöggin fyrir hana -

mér er það hinsvegar til efs að á umsókn sína hafi hún skrifað

Atvinna - vændi  og vændisrekstur.

Sé það ekki fyrir mér.

[Friðrik Jónsson, 11.5.2010 kl. 08:34]

Nú hef ég ekki verið að fylgjast með þessu máli,en er ekki verið að halda henni fyrir mansal?

Mansal er með því ógeðslegra sem til er í heiminum í dag og mikið vandamál víða í heiminum.Það ver þáttur um mansal frá USA í sjónvarpinu fyrir nokkru og þar kom fram að fórnarlömbunum væri gerð grein fyrir að ef sýndur væri mótþrói þá yrði ráðist á fjölskyldur þeirra.

Mansal er talin vaxandi atvinnugrein og arðbærari en eiturlyf því það er hægt að selja aftur og aftur og aftur sömu vöruna,hversu ógeðsleg getur mannskepnan orðið eru engin takmörk fyrir því,fólk ætti að setjast hjá börnum sínum og knúsa og þakka fyrir þau áður en það ver svona fólk..

[Ragnar Kristján Gestsson, 11.5.2010 kl. 08:41]

@Promotor: Þetta er í sjálfu sér athyglisverð einræða og byggir lítillega á þessari eilífu umræðu um hvað sé siðgæði, hver ákveði það, hvort það eigi að vera breytilegt eftir veðri og vindum eða jafnvel hvort það eigi að aðlaga sig frjálslyndasta hugsanlega armi þeirra sem taka sér orðið í munn.  Og þá komum við aftur að þér.

Hvaða ástæða er fyrir samfélagið að taka af þessu fólki réttinn til að ráða eigin gjörðum og líkama?

Samfélag byggir jú á einhverju „sam“ -eiginlegu og við (þú, ég og allir hinir) viljum ekki að þessu sameiginlega sé ógnað. Við viljum ekki að einhver gangi um og drepi aðra - ekki einu sinni sig sjálfan. Samfélagið hefur öðlast þá sannfæringu að fíkniefni séu skaðleg enda þótt stöðug umræða fari fram meðal meintra neytenda á neoliberal nótum (samskonar frjálshyggja sem í fjármálum leiddi til þess ástands sem við kennum í dag við 2007). Við viljum að eignarétturinn njóti friðhelgi en þar fer í raun ótrúlega lítil umræða fram - einna helst nýverið að einhver spenna myndast þar. Við borgum hluta af tekjum okkar til þessa sameiginlega potts - líka þar eru mikil undanbrögð. Samfélagið notar síðan hluta af þessum aur til að halda þeim upp sem minna mega sín - einnig þar gína fleiri yfir aurnum en eiga tilkall. Allt um það: við ráðum alls ekki eigin gjörðum og í raun merkilegt að þú viljir halda það. M.a.s. Robinson Krúsó var bundinn ákv. reglum og lögmálum sem hann innleiddi og framfylgdi á eyjunni sinni. Eins og við á eyjunni okkar. En af kynlegum kvistum er nóg sem vilja meina að þeirra fýsnir séu ættu að vera stjórnarskrártryggðar og vilja aðlaga þjóðfélagið að sér einstökum. En þarna er efinn. Eigum við að láta okkar langanir stjórna heildinni?

En væri [það] eðlilegt samfélag og þolandi að búa í?

@ Kolbrún: varðandi sviftingu ríkisborgaréttar þá stendur í 66 grein stjórnarskrárinnar að engan megi svipta íslenskum ríkisborgararétti. 

[Kolbrún Hilmars, 11.5.2010 kl. 10:36]

Þakka ykkur fyrir fjöruga umræðu. Mál Ncogo hafa mánuðum saman verið til meðferðar í réttarkerfinu. Síðast var hún dæmd fyrir fíkniefnainnflutning og "pimp" og nú situr hún í gæsluvarðhaldi á meðan verið að rannsaka meint mansal og nauðung.

Ekki legg ég dóm á vændiskaup karlanna en tel að þeir myndu spjara sig ágætlega á því sviði án þess að þessa milligöngukonu þurfi til.

[Kolbrún Hilmars, 11.5.2010 kl. 10:43]

@ Ragnar. Eina ákvæðið í stjórnarskránni um ríkisborgararétt er í 68. grein: "Enginn útlendingur getur fengið ríkisborgararétt nema með lögum". 66. greinin varðar friðhelgi heimilisins.

[Promotor Fidei, 11.5.2010 kl. 10:52]

@Ragnar

Það eru svolítil strá í þessum rökum þínum. Ef samfélagið á að verja eitthvað, þá er það eingöngu réttur einstaklingsins til eigna og athafna. Þetta snýst ekkki um að "láta langanir okkar stjórna heildinni", heldur snýst um að samfélagið má ekki banna einstaklingi hegðun nema hún beinlínis komi niður á eigna- og athafnafrelsi annars. Það fólk sem samþykkir að hið opinbera skipti sér af siðferðismálum og gangi á eigna- og athafnafrelsi annarra í nafni góðs siðferðis, þarf að vera búið undir afleiðingarnar þegar til valda komast einstaklingar með annað siðferði en það sjálft.

Það eru einmitt eigingjarnar langanir stjórnmálamanna um "æskilegt siðferði annarra" sem eru að stjórna heildinni, þegar að er gáð.

Það er eðlilegt að það sé gert glæpsamlegt að þröngva annarri manneskju til að stunda vændi, en ekki eðlilegt að sama gildi um þegar tvær frjálsar og viljugar manneskjur skitpast á peningum og kynlífi.

Það er eðlilegt að manneskju sem heldur öðrum föngnum til að stunda vændi sé refsað, en ekki eðlilegt að refsa aðila sem hefur umsjón með vændisstarfsemi annarra viljugra og frjálsra eintsaklinga, s.s. í skiptum fyrir markaðssetningu, húsnæði til starfseminnar, og öryggisvörslu.

Og jafnvel þar sem löggjafinn (ranglega) setur lög til að vernda borgarana gegn sjálfum sér, þá verður a.m.k. að spyrna við svo lögin gangi ekki of langt:

Við bönnum ekki bíla til að koma í veg fyrir að ökumenn aki á annað fólk, sem er allt annar hlutur. Við bönnum ekki hnífa til að koma í veg fyrir hnífsstungur, sem er allt annar hlutur. Við ættum ekki að banna vændi til að koma í veg fyrir mansal -sem er allt annar hlutur.

Og því meira sem er bannað, því líklegra er að bonus paterar eins og þú, Ragnar, upplifi á endanum að á réttindi sín sé gengið. Þú sérð vel hvernig með sömu rökum sem verndandi og væntumþykjandi löggjafinn bannar vændi og fíkniefni mætti hæglega banna áfengi, tóbak, kjötvörur, sælgæti, feitmeti, kynlíf framhjá hjónabandi, samkynhneigð, skilnaði osfrv. osfrv.

Eins og við hlægjum af heimsku þess fólks sem fyrr á tímum bannaði "slæmt siðferði" þá verður hlegið að ykkur og sitjandi þingmönnum fyrir að vilja ekki leyfa frjálsu fólki að stunda vændi, nú eða dópa frá sér allt vit ef út í það er farið.

Og btw, sökinni hruni bankanna verður ekki skellt á liberalismann. Hrunið verður einmitt frekar að rekja til þeirrar trúar almennings í landinu að hið opinbera væri að gæta og verja hagsmuni þess, vakta starfsemi bankanna sem skyldi, og setja reglur um allt og ekkert. Ef ekki hefðu verið nein afskipti, ábyrgð eða eftirlit hins opinbera með bankastarfseminni hefðu einstaklingarnir þurft að gera sjálfir upp hug sinn um viðskipti við þá, leitað til faglegra og ábyrgra einkarekinna eftirlisaðila ef þyrfti, og síðan borið sjálfir ávinningin og tapið af ákvörðunum sínum -og vittu til að bankarnir hefðu ekki farið út af sporinu með sama hætti, eða með sama skelli og raunin varð.

Sökin á Icesave-málinu og raunar öllum björgunarkostnaði vegna bankanna liggur síðan í þeirri stórkostlegu villu að skattborgarar séu sameiginlega ábyrgir fyrir taprekstri einkafyrirtækis. Góð vísa ekki of oft kveðin.

[Kolbrún Hilmars, 11.5.2010 kl. 14:09]

@ Ragnar. Mér er skylt að leiðrétta stjórnarskrártilvísun mína, sem er tekin úr útgáfunni frá 1991. Ríkisborgararéttarmálið var uppfært 1995 til 66. greinar, eins og þú bentir á hér að ofan.

En viðaukinn er: ["Engan má svipta íslenskum ríkisborgararétti. Með lögum má þó ákveða að maður missi þann rétt ef hann öðlast með samþykki sínu ríkisfang í öðru ríki."] Þessi viðauki er eflaust tilkominn vegna 15. greinar mannréttindasáttmálans, sem segir: "Allir hafa rétt til ríkisfangs" en þar er aðeins átt við innfædda hvar í landi sem er.

Gamla ákvæðið um útlendinga stendur áfram óbreytt og orðrétt. Enda er í viðaukanum gert ráð fyrir því að þeir haldi að öllu jöfnu tvöföldum ríkisborgararétti.