Hér er hert á þumalskrúfunum.

Það er rétt að íslensk stjórnvöld draga lappirnar og vernda fjármálasukkliðið.

Það er rangt að íslendingar vilji finna sig einangraða, veiklaða og viðkvæma ("isolated, weakened and vulnerable") enn á ný eftir mörg hundruð slík ár í öryggisfaðmi danskra, væntanlega sambærilegu við faðmlag ESB eða "the greater financial security that EU membership would provide".

Robert Jackson býr og skrifar á Íslandi, sennilega í þágu ESB, en ég held að hann skilji ekki enn íslensku þjóðarsálina sem hefur fengið nægju sína af erlendu nýlenduvaldi.

Telja íslensk stjórnvöld draga lappirnar

Athugasemdir

[Axel Þór Kolbeinsson, 9.10.2009 kl. 18:39]

Eitt er þó rétt hjá Jackson:

Utlendingar – foreigners such as me – tend to treat Iceland as an extension of northern Europe, much the same as anywhere else but further north. It’s not. It is a country that for more than a thousand years barely troubled the footnotes of history. For much of this time Iceland was colonised, although left to its own devices, and as a result its people grew to be as culturally distinctive as any you will find on the planet. They are not American, European, Scandinavian or anything else – they are Icelandic.

Við erum ekki Evrópumenn frekar en kanar.

[Kolbrún Hilmars, 9.10.2009 kl. 19:07]

Einmitt, landfræðilega er landið klofið; vestri helmingurinn er á hraðferð til Ameríku og skilur þann eystri eftir í Evrópu. Ætli íbúarnir dragi ekki dám af landinu...

Grein Jacksons var reyndar ágæt þangað til hann minntist á Bjart; "a lone figure stumbling battered, bewildered and yet stubbornly defiant into the arctic wilderness". Dramatík sem hentar betur í listum en pólitík. :)