Hvar eru mörkin?

Ekki getum við kjósendur gert kröfur um að fulltrúar okkar sem veljast á þing hafi ekki fjárfest í hlutabréfum félaga - eða hvað?  Við gætum hins vegar gert kröfur að þeir sitji ekki í stjórnum þeirra félaga. 

En ég fæ ekki séð hvernig við gætum komið í veg fyrir að þingmenn hygðu að hagsmunum "sinna" fyrirtækja ef einhverjar lagasetningar þingsins snertu beinlínis þeirra hag.  Nema þá með því að banna þingmönnum alfarið öll tengsl við fyrirtækjarekstur - en hvað mættu þá makar þeirra aðhafast eða börnin þeirra eða foreldrarnir eða... eða...

Samtals eru uþb 170-180  þúsund manns á islenskum vinnumarkaði, þar með taldir allir eigendur í rekstri, það endaði með því að við fyndum enga 63 fulltrúa til þingsetu ef tengslamörkin verða skilgreind of þröngt.   

 

Fjármál Lúðvíks komu í veg fyrir ráðherrastól

Athugasemdir

[Jón Ólafur Vilhjálmsson, 7.2.2009 kl. 20:27]

Það er nú fyrst að þeir gefi upp eignir sínar þannig að aðrir geti gert sér grein fyrir hvenær um hagsmunatengsl gæti verið að ræða því það er ekki krafa að þeir séu eignalausir heldur að eignir þeirra séu skýrðar.

[Hannes, 7.2.2009 kl. 21:57]

Því strangari sem við höfum reglurnar því fleirri einstaklinga erum við að gera vanhæfa til að sitja á þingi og við viljum fá menn sem eru hæfir inn og þess vegna mega reglurnar ekki vera íþyngjandi.

Það sem ég held að væri best væri að þingmenn yrðu að gefa upp allar sínar eigur í félögum skráðum sem óskráðum og ef þeir eiga í félögum sem fjárfesta þá eiga eigur þess að fylgja með og eignir maka eiga líka að fylgja með.

Þegar það er verið að tala um mál sem snerta hagmuni þingmanns þá eiga þeir að segja sig frá því máli rétt á meðan svo að þeirra hagsmunir flækist ekki fyrir.

Þetta eiga að vera grunnreglurnar og svo mætti kannski bæta því við að þeir mættu ekki koma að málum sem snerta systkini eða börn beint.

[Kolbrún Hilmars, 8.2.2009 kl. 13:14]

Ég er sammála ykkur báðum.  Sjálfri finnst mér hreint ekki verra að þingmenn þekki viðskiptalífið af eigin raun (ekki bara fræðilega) en er hrædd um að aflúsunarsinnar á þingi sjái skrattann í hverju "viðskiptahorni" og setji einhver óígrunduð bannlög.