Hefjum hvalveiðar að nýju.

Nú er lag því okkar alþjóðlegi orðstír er á botninum hvort sem er.  Hvalkjötið þurfum við heldur ekki að selja úr landi, næg er matarþörfin innanlands. 

Fiskinn, sem hvalirnir ætu ella, getum við hins vegar selt!

Athugasemdir

[Svanur Gísli Þorkelsson, 22.10.2008 kl. 15:27]

Er þetta íslensk þjóðernishyggja?

Selkjöt, hrefnu og lunda á hvert borð :)

[Kolbrún Hilmars, 22.10.2008 kl. 15:50]

Svanur, auðvitað er ég full af þjóðernishyggju - maður nær ekki sextugsaldrinum án þess   hef enda lifað af margar þjóðfélagskrísur ef ekki kreppur.

Selkjöt var verkað til manneldis "í mínu minni" en fyrir matvendnina vildi ég aldrei svo mikið sem smakka.  Ekki frekar en froskalappir í Frakklandi. 

En það má nýta megnið af hvalafurðunum í dýrafóður, mjölverksmiðjurnar sæju um það sem myndi spara stórfé í innflutningi. 

[Kolbrún Hilmars, 23.10.2008 kl. 18:15]

Bryndís þó - saltaðir selshreifar þóttu herramannsmatur hér áður fyrr, ekki síst hjá þeim sem þurftu að velja á milli skósólanna sinna eða selkjötsins

Rétt meðhöndluð hvalsteik er herramannsmatur og súrsað hvalrengi er "delicatessen"...  en unnið í dýrafóður er hvalkjötið eflaust dýrmætast á þessum síðustu krepputímum. 

Ertu búin að skrifa undir "Darling Brown" listann?