Húsmóðir í Vesturbænum

var alþekkt í lesendadálki moggablaðsins hér áður fyrr.  Ég hélt að hún væri löngu gleymd en mér til mikillar ánægju hef ég oft séð frúna nefnda hér á blogginu undanfarið.

Þegar ég stofnaði Nöldurhornið mitt  grunaði mig ekki að það kynni að eiga einhverja samsömun við þessa gömlu nöldurskjóðu.  Það yrði líka ótrúverðugt ef ég tileinkaði mér týpuna því hér vesturfrá hef ég aðeins búið í áratug.   Enda leyfi ég mér að fullyrða að það er ekki vestangarrinn hér sem skapar nöldurskjóðuna - ég var svona þegar ég flutti hingað.

Lengi lifi húsmæður í Vesturbænum.

Athugasemdir

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 12.9.2008 kl. 19:37]

Yfirleitt voru það blaðamennirnir á ritstjórninni sem skrifuðu undir þessu dulnefni þegar ekki bárust nægilega mörg bréf til blaðsins til að fylla plássið sem ætlað var fyrir innsend bréf. Þetta lærði ég á DV forðum daga.

[Kolbrún Hilmars, 12.9.2008 kl. 22:42]

... og nú gengur kella aftur - mátulegt á þá...

[Svanur Gísli Þorkelsson, 13.9.2008 kl. 02:05]

Húsmóðirin í Vesturbænum er hjarta þjóðarinnar. Nöldur og þras eru ær og kýr þeirra sem leiðist og ég held að mörgum leiðist þessa dagana og séu óvenju pirraðir vegna þess að allt virðist vera á niðurleið án þess að nokkur fái við því gert; þökk sé ríkisstjórn sem komið hefur sér fyrir í fílabeinsturni.

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 13.9.2008 kl. 04:13]

Ofalega get ég verið sammála Svani hér að ofan.

[Kolbrún Hilmars, 13.9.2008 kl. 13:54]

Svanur hefur nú yfirleitt rétt fyrir sér  

Þó vil ég taka dýpra í árinni og orða þetta þannig að allmargir hafi áhyggjur af þjóðfélagsástandinu, sem birtist síðan í  nöldri og þrasi.  Misrétti, ranglæti og ofbeldi blasir alls staðar við og ofan á bætast afkomuáhyggjur almennings.  Skyldi nokkurn undra nöldrið?