Ófrjósemi - dyggð eða synd?

Náttúran sjálf er hið margumrædda og umdeilda fyrirbæri, sem sumir vilja láta stýrast af en aðrir vilja stjórna.   Reyndar hefur náttúran oftast yfirhöndina; mannkyni verður fátt til varnar þegar hún byltir sér í jarðskjálftum, eldgosum, fellibyljum, hvirfilbyljum, flóðum, ísöldum, hitabylgjum, plágum og sjúkdómum,  o.s.frv. - endalaust. 

Mannkyn er auðvitað hluti af náttúrunni, en er ansi lagið að lifa af tiktúrur náttúrunnar.   Hefur því tekist  að tímgast langt fram yfir getu náttúrunnar til þess að framfleyta því. 

Ef eitthvað er að marka gamlar sagnir hafa frá upphafi bæði  ófrjóir og samkynhneigðir verið ákveðið  hlutfall af mannfjölda.  Náttúran sjálf hefur hagað því þannig.  

Þannig eru bæði samkynhneigðir og ófrjóir í samræmi við"forritun" náttúrunnar.   Hver erum við hin að amast við þeim?

Það sem verra er - nú þegar fjölgun mannkyns stefnir í ógöngur,  hvor skyldi þá reynast náttúruvænni; 20 barna faðirinn eða sá ófrjósami?  Hvor er dyggðugur og hvor er syndugur?

 

 

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 14.2.2012 kl. 19:00]

Svo ég nefni nú dæmi úr náttúrinn Kolbrún þá er það víst staðreynd að þegar mýs í ákveðnu rými eru búnar að uppfylla það, þá verði þær samkynhneigðar, ætli það sé nú ekki víðar í náttúrunni en í mannheimum.  Þetta er ráðstöfun náttúrunnar. 

[Ragnhildur Kolka, 15.2.2012 kl. 11:38]

Fínt innlegg og umhugsunarvert, en umræðan snýst ekki um klyfberamenningu eða kosti og galla samkynhneigðar.

Orrustan sem nú er tekin snýst um tjáningar- og trúfrelsi og hvort þeir sem kjósa það verði brendir á báli pólitísks rétttrúnaðar.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.2.2012 kl. 11:42]

Kennarar skrifa undir siðareglur sem þeir sjálfir hafa gert um stétt sína.  Þar er hverskonar mismunum bönnuð, hvort sem það er samkynhneigð, mismunandi hörundslitur eða hver mismunum hópa fólks.  Þeir undirgangast þessar reglur og í raun líka að vera ekki með slíkar yfirlýsingar í fjölmiðlum.  Þannig er það nú bara. 

[Kolbrún Hilmars, 15.2.2012 kl. 15:00]

Takk fyrir athugasemdirnar, Ásthildur og Ragnhildur.  (Tvö falleg nöfn!)

Þetta syndamál hefur verið  fyrirferðarmikið  í umræðunni undanfarið og flestir taka afstöðu til málfrelsisins svo ég reyndi að nálgast það frá annarri hlið.  Að mínu mati er"syndin" afstæð vegna þess að hún ER ekki óbreytanlegur fasti um ár og aldir.  

Ég hef tilhneigingu til þess að pæla út fyrir "efnið" ef svo má segja,  til þess að hvíla mig frá daglegri vinnu við tölur og staðreyndir.  Oftast eru þessar pælingar aðeins hugdettur - og lítt útfærðar.  Þess vegna er svo gaman að fá viðbrögð og upplýsingar, sem jafnvel velta upp algjörlega nýrri hlið.