Huglausir kettir - kokhraustir fuglar

Alltaf kemur eitthvað á  óvart - jafnvel séð úr sólstól á svölunum í rólegheitum í blíðunni.

Fyrir um það bil klukkutíma, sá ég utan að mér að stór svartur fugl  lenti mjúklega í runna- og trjáþykkni nágrannans - til hægri.  Guli nágrannakötturinn úr næstu götu var búinn að hreiðra um sig í óslegnu kafgrasi  nágrannans - til vinstri.

Svarti fuglinn vakti líka athygli gula kisans, sem hoppaði strax inn i minn garð að girðingunni og hafði engu minni áhuga á fuglinum en ég sjálf.  Gulur vokaði þar og vappaði lengi vel, en hvergi sást í fuglinn.  En hann var þar þó greinilega enn. 

Gulur stóðst svo ekki mátið og fann sér girðingarstaur til þess að hoppa yfir í garðinn til hægri þar sem fuglinn hafði lent og laumaði sér inn í runnaþykknið.  Sjálf var ég minna forvitin og einbeitti mér að sól og bók.

Viti menn, nokkrum mínútum seinna heyri ég  hávaðagarg, "CAWW..."  og lít upp í tíma til þess að sjá tvo ketti fljúga yfir nágrannagirðinguna; á undan fór einn bröndóttur og á eftir sá guli!  Ekki orðum aukið að ég hafi séð undir átta mislitar loppur á flótta eins og eldibrandur garð úr garði í vinstri-átt.

Eftir að kettirnir höfðu verið reknir á flótta, sá ég svo fuglana.  Svartir og greinilega "fjölskylda" með ungum.  En stærsti fuglinn var óvenjulega stór; stærri en svartþröstur og mun minni en hrafn.

Mér datt í hug kráka - en getur það verið?